پدر، شایسته بهترین‌هاست.

پشتم به تو گرم است. نمی‌‏دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‌‏چرخید، صدایت نزنم! راستش را بخواهی، گاهی، حتی وقتی با تو کاری ندارم، برای دل خودم صدایت می‌‏زنم؛ بابا! آن‏قدر با دست‏هایت انس گرفته‌ام که گاهی دلم لک می‌زند، دستانم را بگیری. هر بار دستانم را می‌‏گیری، خیالم راحت می‌‏شود؛ می‏‌دانم که هوایم را داری و من میان ازدحام غریبی، گم نمی‏‌شوم و تو هیچ وقت دستم را رها نمی‏‌کنی…